Olette van 10 kwam gisteren zélf op de lijn voor een tekening van een knuffelpop. Ze had meteen op de afdeling ook verteld hoe mooi ik kon tekenen (…) en al snel ná haar berichtje kreeg ik een volgende opdracht: voor Pepijn van 6 mocht ik een goudjakhals tekenen. De laatste tekening kon ik persoonlijk langsbrengen: Pepijn mocht tijdens het tekenen weer naar huis en in zijn woonplaats moest ik die avond zijn.

Van Olette kreeg ik via Whatsapp hartjes, spraakberichtjes vol met lieve woorden en een práchtige foto van zichzelf tijdens het tekenen. Zo konden we elkaar toch even zien. En wat leek ze op de pop zeg! Ze was ontzettend blij met het eind resultaat. De tekening met een kleurplaat-versie ging gisteren meteen op de bus.

Eenmaal thuis was Pepijn in slaap gevallen en moest ik even wachten op het antwoord op de vraag of de jakhals een kleurtje moest. Later hoorde ik via zijn ouders dat Pepijn het niet nodig achtte dat de jakhals gekleurd ging worden. Dat had ik dan goed geraden. Om het toch van een kleurtje te kúnnen voorzien voegde ik ook voor Pepijn een kleurplaat-versie toe. Wat straalde die toen hij de tekening zag. Stoer dier hoor Pepijn, een goudjakhals!

Naast de kinderen heb ik ook een leuke tijd gehad.?